Takie sobie historie…

Każdy ma swoją historię.

Historię swojego życia.

Kiedy pytam się starszych chorych, co robili wcześniej, zwykle ich twarz promienieje i nie raz z wypiekami na twarzy rozprawiają co robili, gdzie pracowali i nagle stają się młodsi.

Ale czy praca nas definiuje? Definiuje.

Krucha baletnica na wózku inwalidzkim.

Leżący i słaby bardzo ważny dyrektor.

Maszynista z zaburzeniami pamięci, który codziennie wstaje o 5 rano.

Starsze osoby z zaburzeniami pamięci pamiętają kim były za młodu.

A jakie Tobie zostaną wspomnienia?

Mam nadzieję że dobre. Bo praca w miejscu, którą wykonujesz codziennie buduje Ci dzień. Tak jak ludzie, którymi się stykasz.

Nie tracę nadziei, że w każdym dniem będzie mi łatwiej. Że to co robię ma sens. I mam nadzieję, że tak to zapamiętam jak będę starsza.