Jak ułożyć sobie świat na nowo? Pandemia okiem geriatry. Bardziej domowo.

Gdy już posprzątamy wszystko, poukładamy po raz setny zapasy w lodówce, odrobimy wszystkie lekcje, wyłączymy w końcu wiadomości… Nasunie się w końcu tłumione pytanie: Jak żyć?

Czy wiecie, że w sklepach internetowych z żywnością w grupie bestsellery widnieje melisa? 

Naród próbuje sobie radzić. Z nieustającym niepokojem: Co będzie, co dalej? 

Na szczęście jest jeszcze jeden pewnik w życiu matki trojga dzieci. Pranie. 

I nieważne, czy mam milion zajęć czy nie. 

Pranie ZAWSZE na mnie czeka. A konkretnie sterta ubrań do prasowania. 

Nie zważając na moje nastroje, plany i oczekiwania. Milcząca, dostojna góra. 

Nieogarnięty żywioł,  niczym tsunami narasta, dzień po dniu.

Trzyma mnie w ryzach. 

Ba, trzyma mnie w pionie. 

I powiem Wam strzeże. Dobrze, że jest. `

Jak poukładam ubrania – cud na Wisłą, jest go połowa mniej.

Jak ruchem magicznej różdżki, w miarę jak wszystko sobie prasuję, robię się spokojniejsza o jutro. 

W końcu co by nie było, mam  uprasowane pranie. 

Może nie warto szukać odpowiedzi na pytania, na które odpowiedzi teraz nie ma. 

Rób swoje. Choćby to było tylko pranie. 

Świat poczeka.