Czy duże dawki witaminy D3 są bezpieczne? Witamina D3 – okiem geriatry.

Zgłosiła się do mnie kiedyś Pacjentka, z pytaniem co jej jest. Podejrzewała, że jest ciężko chora. Do dwóch miesięcy stale bolały ją mięśnie, była bardzo rozdrażniona, nie mogła spać. Skarżyła się na bóle w okolicy żołądka i poranne nudności. Schudła. Miała zaparcia. W badaniach laboratoryjnych miała niskie stężenie potasu.  Jedynym lekiem jaki przyjmowała była witamina D3 w dawce 6000 jednostek ( 3×2000 j). 

Oczywiście, takie objawy u osoby starszej wymagają diagnostyki endoskopowej przewodu pokarmowego. Prezentowała jednak wszystkie objawy przedawkowania tej witaminy. 

Objawy zatrucia witaminą D3 to: osłabienie, brak łaknienia, nudności, wymioty, zaparcia, niepokój, pragnienie, wielomocz, biegunka, kolka jelitowa. Dodatkowo objawy nasila mała podaż płynów. 

 Przedawkowanie witaminy D3 nie jest bezpieczne. Zwłaszcza u osób z gorszą funkcją nerek czy wątroby, odwodnionych, z zaćmą, leżących i z otępieniem. 

W przebiegu leczenia witaminą D mogą też pojawić się objawy uboczne: 

1.      Bóle głowy, mięśni i stawów,

2.      depresja, istotne obniżenie nastroju, majaczenie lub pobudzenie chorego

3.      wiotkość mięśni z zwiększonym ryzykiem upadków

4.      postępujące zmniejszenie masy ciała

5.      pogorszenie funkcji nerek z towarzyszącym zwiększeniem ciśnienia tętniczego

6.      w ciężkich przypadkach może wystąpić zmętnienie rogówki, rzadziej obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, zapalenie tęczówki i zaćma

7.  żółtaczka z zastojem żółci (cholestatyczna).

W przebiegu suplementacji witaminy D3, szczególnie dużymi dawkami może dojść do powstania kamieni nerkowych, zwapnienia nerek, zwapnień w tkankach miękkich (naczynia krwionośne, serce, płuca i skóra).

Pamiętajmy również, że kalcytriol, czyli witamina D, może wywoływać wszelkie interakcje z innymi przyjmowanymi przez nas lekami:

1. Stosowanie z lekami zobojętniającymi zawierającymi magnez, lub preparatami z magnezem  może powodować hipomagnezemię i zaburzenia rytmu serca. 

2. Witamina D3 przyjmowana z glikozydami naparstnicy (digoksyna) zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu.

3. Leki przeciwpadaczkowe (np. fenytoina, barbiturany), ryfampicyna, cholestyramina, parafina ciekła zmniejszają wchłanianie wit. D₃. U pacjentów leczonych tymi lekami, należy rozważyć włączenie jej suplementacji.

4. Stosowanie równolegle z tiazydami zwiększa ryzyko hiperkalcemii (za wysokich stężeń wapnia w surowicy krwi), należy ostrożnie suplementować wapń.

5. Glikokortykosteroidy mogą osłabiać działanie witaminy D3, dawkę witaminy indywidualnie dobiera lekarz.

Cytując Paracelsusa: „Dosis Facit Venenum” – dawka czyni truciznę. 

Co za dużo, to niezdrowo!