Czas jedzenia to czas bycia razem. Rozmowy, towarzyszenia w życiu i chorobie.

Nigdy czegoś takiego nie jadłem! ​Powiedział.

94 latek od dłuższego czasu, z narastającym zdumieniem patrzył w talerz z zupą. Na jego twarzy narastało zdziwienie pomieszane z lękiem. Z jednej strony nigdy nie marnował jedzenia i nie chciał nikomu robić kłopotu… Ale to… To było już za dużo. Schował twarz w dłonie i zapłakał.

Zupa z brokułami i kukurydzą.

Pomijając ryzyko zakrztuszenia się drobnymi twardymi nasionami kukurydzy i kiepski stan psychiczny pacjenta. To była kolejna zmiana w jego życiu, której musiał sprostać. Miał już tego dosyć.

Osoby starsze i sprawne zwykle nie mają problemu z komponowaniem diety, często sami przygotowują posiłki. Nieco trudniej jest w przypadku osób mniej sprawnych, które częściej korzystają z gotowych dań, niestety zwykle pełnych mąki, tłuszczu, soli i kalorii.

Zwykle dostarczanie domowych posiłków, łatwych do podgrzania, jest dobrym pomysłem. Należy jednak upewnić się czy jest to zadanie możliwe do realizacji. Łatwiej zapamiętać gdzie jest słoik z zupą w lodówce, jeżeli umieścimy go tam, gdzie zwykle latami Senior umieszczał zupę. Siła nawyków jest naszym sprzymierzeńcem w odtwarzaniu nowych informacji. Lepiej jest też przygotować posiłki, które starsza osoba lubi lub dobrze mu się kojarzą.

Szczególnie w okresie jesienno-zimowym ważne jest, aby osoby starsze spożywały, co najmniej jeden ciepły posiłek. Zmniejsza to ryzyko wychłodzenia u osób mało mobilnych i samotnych. Poprawia im też nastrój. Dobrze się kojarzy.

Komponując dietę Seniora należy pamiętać, że z wiekiem gorzej rozpoznawane są smaki, a jedzenie może smakować jako gorzkie. Dlatego Seniorzy częściej mogą dosalać posiłki. Zwykle pamiętają smaki młodości, dlatego trudniej jest im jeść współczesną żywność. Wiele się zmieniło w procesie tworzenia produktów żywnościowych i smakują inaczej.

Czasem u 90-latków nagle pojawiają się alergie na niektóre pokarmy lub białko. Jest to związane z brakiem ekspozycji na ten alergen w młodości i starzeniem się układu odpornościowego.

Osoby po udarze mózgu mogą mieć problemy z przełykaniem pokarmów płynnych, lub papkowatych z drobnymi grudkami. Należy zachować ostrożność w podawaniu posiłków, ustalić czas posiłku, kiedy schorowany Senior nie jest zmęczony lub senny. Czasem należy rozważyć przeprowadzenie konsultacji z neurologopedą celem doboru właściwego sposobu karmienia, ćwiczyć prawidłową technikę połykania. Niekiedy koniecznie jest zagęszczenie płynów specjalnymi preparatami, żeby łatwiej byłoby je połknąć.

Osoby z chorobą Parkinsona często potrzebują łyżek, widelców o grubych rączkach i kubków o grubszych uszkach. Przydadzą się też podkładki uniemożliwiające przesuwanie się talerza. Dotyczy to również osób ze zmianami zwyrodnieniowymi dłoni.

Osoby z umiarkowanym lub głębokim otępieniem chętniej jedzą pokarmy słodkie lub kojarzące się im z okresem dzieciństwa lub młodości. Muszą mieć zapewnioną spokojną i przyjazną atmosferę w czasie posiłku. Zarówno obrus jak i talerze, kubki powinny być jednokolorowe, żeby nie rozpraszać nadmiarem szczegółów i deseni. Zbędne przedmioty powinny być usunięte ze stołu.

Z upływem czasu osobie z zaburzeniami pamięci należny przypomnieć jak używać sztućców oraz o konieczności gryzienia pokarmów i ich połykania. Przyjazna atmosfera jest jednak najistotniejsza. Nie należy Seniora wyręczać, poganiać i deprymować. To ważny czas na bycie razem. Na rozmowę. Zniecierpliwienie wprowadzi niepokój, osoba chora choć nie rozumie już słów, to długo rozpoznaje w słyszanych słowach emocje i boi się gniewu, zniecierpliwienia, pośpiechu.

Czas jedzenia to czas bycia razem, rozmowy, towarzyszenia w życiu i chorobie.

​Nie traćmy tych chwil. Zapisujmy je w pamięci, cieszmy się byciem razem mimo choroby.