Choroba Alzheimera trwa latami. Jak reagować, kiedy Pacjent ma przebłyski obecności choroby?

“Mam do Was pytanie. Czy Wasi Chorzy mają przebłyski świadomości choroby, że coś jest z nimi nie tak? Moja Mama ma. I wtedy pyta co się z Nią dzieje. Czy wtedy należy powiedzieć Choremu prawdę? Tata załagadza niepokój mamy. Dziś Mama przypomniała sobie, że Jej Mama też miała takie ” kłopoty”. Unikamy słowa „Alzheimer” . Czy słusznie?”

W przebiegu otępienia występują przebłyski świadomości choroby, na przemian z gorszym funkcjonowaniem. Zaburzenia funkcji poznawczych mogą narastać wieczorem lub gdy zbliża się pełnia lub zmiana pogody. 

Są lepsze i gorsze dni. 

Odnośnie przebłysków świadomości choroby, są różne strategie postępowania. Są osoby, którym świadomość choroby istotnie obniża nastrój,  zwykle dzieje się tak na początku choroby. Wówczas warto się skupić na tym z czym radzi sobie chory świetnie. Z upływem czasu w miejscu obniżonego nastroju pojawia się silny lęk. Chory nie wie, co się z nim dzieje. Często ma też poczucie dużej straty. Strategia Pani Ojca jest dobra. Niezależnie od nasilenia choroby Pacjentom, należy dawać poczucie bezpieczeństwa.

 “Nie jesteś sam, jestem z Tobą”.  Są też osoby, którym można powiedzieć: ,,Przecież wiesz, że Twoja choroba polega na zapominaniu”. 

Tym samym to choroba sprawia nam kłopoty, psikusy, a nie chory. Stosuję tę metodę w sytuacji, kiedy zarówno opiekun jak i pacjent nie akcentuje obecności choroby. Przykład: zdenerwowana córka, usiłuje odnaleźć rzeczy osobiste chorej z chorobą Alzheimera. Oczywiście wiele rzeczy zmieniło miejsce pobytu. Pyta matki gdzie dała to i to. Rozbawiona nieco Pacjentka odpowiada jej: ,,Dziecko, co ty się tak denerwujesz, przeciez wiesz, że ja, przecież… nic nie pamiętam”. Czasem, więc przyda się zmiana tematu, czasem odrobina czułości, a czasem odrobina żartu dla rozładowania atmosfery. W końcu to choroba, która trwa latami. Jakoś trzeba się z nią nauczyć żyć.