Choroba Alzheimera – jak nie teraz, to kiedy?

Starsza Pani dziarsko maszerowała przed siebie. Mimo, że była już późna jesień, ubrana była w niebieską podomkę w kwiaty, a zamiast butów – domowe kapcie. Zatrzymałam ją, grzecznie pytając się dokąd idzie. Szukała domu swojej mamy. Ponieważ była już nieco zmęczona, poprosiłam ją by odpoczęła na pobliskiej ławce. Miłe panie ze sklepiku stojącego nieopodal podały jej ciepłą herbatę. Piła ją zadowolona. W tym czasie wdałam się w dyskusję ze strażnikiem miejskim.

„Na jakiej podstawie Pani twierdzi, że ta Pani ma Alzheimera? Chyba wie jak się nazywa, zawieziemy ją do domu…”

Strażnik miejski długo nie chciał się zgodzić,  że najlepszym wyjściem jest przewiezienie zaziębionej staruszki na izbę przyjęć najbliższego szpitala. Starsza Pani nie znała swojego adresu, nie miała w torebce ani w kieszeni danych opiekuna. Nie miała nic co mogło pomóc ją zidentyfikować. Poszukiwała swojego domu z dzieciństwa, a ze względu na zaawansowanie swojej choroby – tylko go pamiętała najlepiej. Wszystko co ją otaczało było dla niej niezrozumiałe i niepokojące. Nawet dziury w chodniku były groźne, bo choroba powoduje zaburzenia postrzegania przestrzennego. Nie rozumiała czemu wszyscy tak koniecznie chcą wiedzieć, gdzie mieszka – gdzieś tam pokazywała palcem przed siebie.

Szukanie swojego domu rodzinnego, bądź nieustanna chęć wyjazdu do swojego domu jest typowym objawem umiarkowanego zaawansowania otępienia w przebiegu choroby Alzheimera. Pacjent dobrze pamięta, co zdarzyło się kiedyś, ale nie radzi sobie z zapamiętaniem bieżących informacji, a z czasem także nie poznaje członków swojej rodziny. Złości się lub wybucha gniewem. Takie zachowanie jest spowodowane tym, że coraz mniej rozumie, pamięta, odtwarza. Stale towarzyszy mu wysokie ryzyko upadku kończącego się urazem. Często towarzyszy mu lęk, że coś złego się dzieje. Z upływem czasu powoli, każdego dnia jest jakby coraz mniej w nim dawnego człowieka, jakby choroba wymazała gumką „przeszłego ja”.

Chorobę Alzheimera można rozpoznać na wczesnych etapach choroby. Można włączyć leki spowalniające przebieg choroby. Można zapobiegać narastaniu objawów. Można rozpoznać inne przyczyny zaburzeń pamięci, które są odwracalne i je leczyć. Można uczynić życie chorego lepszym i bezpiecznym.

Każda osoba po ukończeniu 60 roku życia powinna mieć oznaczone raz do roku stężenie witaminy B12 i wartość TSH. Podobnie jest z profilaktyczną oceną funkcji poznawczych i nastroju. Nie należy zwlekać z szukaniem właściwego rozpoznania i rozpoczęciem leczenia, jeżeli niepokojące objawy występują od co najmniej pół roku, a pierwszym sygnałem jest dość często gorsze radzenie sobie ze zwykłymi czynnościami domowymi lub zawodowymi.

Od 1994 roku 21 września obchodzi się ŚWIATOWY DZIEŃ CHOROBY ALZHEIMERA. W tym roku podobnie jak w 2015 roku obchody święta są pod hasłem ,,Pamiętaj o mnie”.  W Polsce z otępieniem żyje ponad 500 tys. osób, w tym ponad 300 tys. cierpi na chorobę Alzheimera. Jest pewne, że ktoś z Twojego otoczenia jest chory lub opiekuje się kimś chorym.

Udzielmy im wsparcia, życzliwości i pomocy. 

Jak nie teraz, to kiedy?